Istanbul’un itirazi var: Kamu alanlarinin özel çikara teslim edilmesine, agacin, suyun ve topragin yagmalanmasina, birçok dünya sehrinde yapilmis hatalarin tekrarlandigi siradan bir kopya haline gelip kisiligini kaybetmeye, yasam biçimlerinin gayri insani bir hal almasina ve yasamin ataerkil degerlerle bogulmasina itirazi var.
Feride Çiçekoglu Vesikali Sehir’den yedi yil sonra bu kez, sehri isyanin esigine getiren bu itirazin Gezi Direnisi öncesinde üretilen filmlerdeki izlerini takip ediyor ve bu filmleri daha önceki örneklerle, 68 öncesinin Paris’indeki ve Italyan Sehirlerindeki imar hareketleriyle ve oradaki degisimin bir kusak filmlerine yaptigi yansimalarla iliskilendiriyor: Sehir sikintisi, hiçlik, bosluk, deger ve hafiza kaybi, depresyon, degersizlik duygusu ve öfke patlamasi.
Gezi Direnisini bugün “kirmizili” kadin, “dans eden”, “sapan atan” kadin imgeleriyle hatirladigimizi ve hem sayica hem varolus tarzlariyla kadinlarin yogun katilimini düsündügümüzde, bu itirazin asil olarak erkekler sehrine bir karsi çikis oldugunu anliyoruz..
Menü
Sepete Ekle
