Yeterince iyi konusmadigim için degil, yeterince küstah ya da yüzsüz olmadigim için ve size, duymaktan hoslanacaginiz seyler duyurmadigim, yakinan, inleyip sizlanan, bana yakismayacagini düsündügüm bir sürü sey yapip söyleyen bir Sokrates göstermedigim için hüküm giydim ben. Çünkü siz, baska suçlananlardan böyle seyler duymaya alisiksiniz. Ama ben, ne az önce tehlike korkusuyla özgür bir insana yakismayacak seyler yapmak gerektigini düsündüm, ne de simdi pismanim, kendimi böyle savundugum için. Kendimi böyle savunup ölmeyi, asagilik seyler yapip yasamaya yeg tutarim.Tüm zamanlar için bir dürüstlük, onur, yüreklilik dersi..."(...) Ünlü “savunmasiyla, ölümün esiginde yaptigi bu uzun konusmayla insanliga bambaska bir sey daha armagan ediyor Sokrates. Bütün o düsünsel sorunlarin, akil yürütmelerin, sorgulamalarin ötesinde, heyecanla okunan, essiz bir yazinsal metin ve bu metnin içinden yükselen, felsefeyle hiç ilgisi olmayan bir okuru bile heyecanlandiracak güzellikte bir insanlik, onur, yüreklilik dersi armagan ediyor. Öyle bir armagan ki bugün bile sasirtiyor, ürpertiyor bizi. …Ve biliyoruz ki bugün de tehlike geçmis degil. Bugün ya da yarin, birimiz, herhangi birimiz, hepimiz, düsüncelerimiz, yazdiklarimiz, surada burada konustuklarimiz nedeniyle yargiçlar önüne çikarilabiliriz, hapisle, ölümle tehdit edilebiliriz ve bir savunma hakki verilirse eger, yine o ünlü tümceyle baslamak zorunda kalabiliriz söze: “Beni suçlayanlar üstünüzde ne izlenim birakti Atinalilar, bilmiyorum.
Menü
Sepete Ekle
