Stefan Zweig, yasami boyunca yapitlariyla hep insani yücelten, bireyin kutsalligini ve dokunulmazligini en büyük deger sayan bir hümanizmin öncülügünü yapti. Onun hümanizmi, sinirlarin, uluslarin, irklarin üzerinde kaliyordu. “Yarinin Tarihi ve Rotterdamli Erasmus“ta yer alan denemelerinde, Stefan Zweig, bu görüs ve inanislarini paylasan, yasadiklari döneme damgasini vurmus, insani ve toplumsal degerler açisindan yakin oldugu, özdeslestigi kisileri irdelemektedir. Ölümünden önce kaleme aldigi son denemesi “Montaigne“ ve ününün dorugundayken yazdigi deneme alanindaki basyapiti sayilan, bagnazligin her türlüsüne karsi savas ilani anlami tasiyan “Rotterdamli Erasmus“, bu kitapta yer alan son iki seçkidir. Stefan Zweig, Almanya’da Nazi egemenliginin basladigi, özgür düsüncenin, mantigin sesinin kin ve atesle susturuldugu bir dönemde zorbaligin karsisina düsünceyi, kitle çilginliklarinin karsisina bireyin insan olarak kutsalligini çikarip savunmak istemistir...(Arka Kapak)