Çaglari, zamanlari ve mekanlariasan tek bir sey vardi: Ask… En yüce, en kutsal, en saf duyguydu ask…Cinlerin, perilerin, cadilarin, tilsimlarin, olaganüstü kuvvetli kahramanlarin, atesten kalelerin diyariydi Cabelika ve Cabelisa…Ve bir padisahin güzeller güzeli kizi Mihr-i Münir…Görenlerin akillarini yitirdigi bir dilber…Ve bir diger kahraman, Sir-i Dilir…Görenlerin arslan zannettikleri, ejder heybetli bir sehzade…Ve aralarindaki ask…Iste hikayemizin konusu… XVI.Yüzyilda fantastik eserleriyle bilinen Mehdi’nin dilinde bu hikaye söyle canlaniyor:…Kaçan ki Nigar-i alem bu suretin letafet ü melahatina nazir oldu, bi-ihtiyar olup sine-i ayine-simasindan bir ah-i süz-nak çekip her vech ile asik-i zari ve talib-i didari oldu. Ahir ihtimam-i tamamla dellala ismarladi ki ahar kimseye verme. Her ne bahaya çikarsa makbulümdür dedi. Andan hamama revane oldu. Amma ates-i askla söyle pür-hararet oldu ki sinesi külhen gibi Suzan olup ates-i ah ile hamami yakip kül edeyazdi…
Menü
Sepete Ekle
