"Çocukluk hatiram yok': Bu iddiayi kendimden emin bir sekilde, neredeyse meydan okurcasina ortaya koyuyordum. Bu mesele üzerinde bana soru sormalari bosunaydi. Ders programimda yoktu. Bundan muaftim. Bir baska tarih, Büyük olani, büyük tirpaniyla Tarih, çoktan benim yerime cevap vermisti: savas, kamplar. "On üç yasindayken bir hikaye uydurdum, anlattim ve çizdim. Daha sonra, bu hikayeyi unuttum. Yedi yil önce bir aksam, Venedik'te, birdenbire bu hikayenin adinin 'W' oldugunu ve bir anlamda, çocuklugumun tarihi degilse de en azindan çocuklugumun bir hikayesi oldugunu hatirladim. "Bir anda aklima gelen baslik disinda 'W'yle ilgili hiçbir hatiram yoktu aslinda. Bu konuda bildigim tek sey topu topu iki satirdan ibaret: Ates Ülkesi'nin bir adaciginda, sirf sporla mesgul olan bir toplumun hayati."