Tam 40 yilima prangalar vurdu Vuslat'in hikayesi. Gündüzlerime sigmadi, almadi gecelerim. Sevincimin kösesine hep, yetim ve öksüz desenleri çizdi. Savruldugum günlerimde teselli veren bir hüzme demeti misali iniverdi bazen...Velhasil, ne bana yar oldu, nede, birakip gitti. Kaç seher böldü rüyalarimi, sayamadim. Bedenimin, üstüme inen ziyanini sartlarina göre, dört yanim da düsüverdi zaman içinde, vefali gölgem gibi... Sonunda anladim ki, ben, onsuz yapamiyorum...
Menü
Sepete Ekle
