Memleketim ve memleketimin insanlari için yazdim. Akade-minin “fildisi kulesine” sigamadim, yazarak nefes alma cüretinde bulundum; yazarak memleketime taniklik ettim, yazarak tanikligimi memleketimin insanlariyla paylasmak istedim. Paylasmak çogalmak, paylasmak tek iken çok olmaktir. Paylasmak terapidir.”Kriz anlari ayni zamanda karar anlaridir. Içinde bulundugumuz dönemin olusumunda kilit rol oynayan dönem, Gezi Parki olaylariyla basladi. Akabinde ise pek çok olay yasandi. Memlekete “memleketten” bakan Hüsamettin Arslan, Twitmania, Etnoma-nia, Siddetmania kitabindaki yazilarinda ve söylesilerinde bu kisa dönemin “mana ve ehemmiyetini” gözler önüne seriyor. Arslan, daha ilk andan itibaren Gezi Parki hadisesini ‘tweetmani’ ve bir dijital darbe girisimi olarak degerlendirerek, bu darbenin aktörlerine dikkat çekmisti. Ona göre dijimani bir görüntü rejimidir; görünenin altini, üstünü, gerisini, ötesini gizler. Çünkü göz kamastiricidir ve kamasan göz kördür. Ayrica Kürt meselesi, muhafazakârlik, imtiyazli siniflar, 17/25 Aralik, Islâmci kesimlerin devlet üzerine düsünmeye baslamasi, radikal Kemalist jakobenizmle Marksist jakobenizmin, sonrasindaysa Kürtçü holiganizmle birlesen sol siddeti anlamlandirma çabasi içine giriyor. Bir yandan siyaseti analiz ederken bir yandan da Türkiye’nin temel çeliskisinin pesine düsüyor: Haliyle varoslardan, çeperden gelen muhafazakârlari engellemeye dönük politik kiskirtmalara daha çok dikkat kesiliyor. Twitmania, Etnomania, Siddetmania’da sosyal medyadan siyasi partilere, etnik siddetten seçimlere elan devam eden kiyasiya mücadelenin notlarina tanik oluyoruz. Kitap bu yönüyle, Türkiye’nin politik kültürünü kavramaya dönük çalismalara özgün ve capcanli bir katki niteliginde.
Menü
Sepete Ekle
