Svetlana Boym, 60'li yillarda Roland Barthes ve Michel Foucault tarafindan ortaya atilan ve giderek bir efsane halini alan "yazarin ölümü" tezini sorguluyor, yazarin ölümünün tam da Barthes'in kullandigi anlamda çagdas bir "söylen"den ibaret oldugunu öne sürüyor. Rus Biçimciliginden, Amerikan Yeni Elestirisi ve Fransiz Post-yapisalciligina kadar uzanan bir alanda modern elestirinin biyografi ile edebiyat arasindaki iliskileri nasil ele aldigini inceleyen yazar, Fransiz siirinden Mallarmé, Valéry ve Rimbaud'yu, Rus siirinden Mayakovski ve Marina Tsvetayeva'yi çözümlemelerinin merkezine yerlestiriyor. Genelde edebiyat ile hayat, özelde sairin hayati ile siiri, ve asil olarak da, sairin retorik ölümü ile gerçek ölümü arasindaki iliski yazarin temel ilgi odagi. Edebiyat metinlerindeki bu "ölüm"ün, elestiriye ilgi duyanlar kadar, kültür incelemelerine ve felsefeye ilgi duyan okurlar tarafindan da zevkle okunacagini düsünüyoruz.
Menü
Sepete Ekle
