Hüseyin Rahmi'nin iki romanini ayni ciltte yayimliyoruz.Tesadüf, 19. yüzyilin sonlarinda, Istanbul'da, bir falci kadinin 'agina' düsürdügü insanlari anlatiyor. Öyle ki avlananlar arasinda yoksul mahallelerin bol dedikodulu, çocuklu ve gürültülü kadinlari-, külhanbeyi tavirlariyla racon kesen delikanlilar; batakhaneler ve batakhanelerin güzelleri; zengin ailelerin egitimli lakin sorumsuz hayta gençleri var. Ama bir de çapkinlar...Muhabbet Tilsiminda ise 550. yüzyilin baslarinda, Istanbul'da, bu sefer kendi tatmin edilemez heveslerine ‘av' olan insanlar anlatiliyor. Bir muskanin gücüne, bir sahte dervisin hikmetine derhal inaniveren, elde etmek istedigine ulasmak için her seyi göze alabilen, ahlakça düskün, içinde bulundugu sefih durumu kavrayamayan insanlar... Ama bir de çapkinlar...Falcilara, sahte dervislere, büyüye, muskaya, üfürükçülüge hâlâ inanildigi düsünülürse Hüseyin Rahmi'nin sorun kabul ettigi bu durumun degismedigini 'aci bir hakikat' olarak kabul etmek gerekiyor.
Menü
Sepete Ekle
