Bir polemik kitabi Sahicilik Jargonu. Adorno burada, basta Heidegger olmak üzere Jaspers, Buber gibi Alman varolusçularinin basvurduklari dili, bu düsünürlerin düsüncesini bulandiran "jargon"u hedef tahtasina koyuyor. Varolusçulugun basvurdugu bu jargonun tam da sahicilestirmeye çalistiklarini iddia ettikleri anlam ve özgürlük çagrilarini tahrip ettigini iddia ediyor. Ona göre, bu dil özgürlük meselesini ele alma iddiasinda bulundugu halde, kapitalizmin bünyesindeki özgürlüksüzlügü ortaya çikarmayi hiçbir sekilde basaramiyor, zaten öyle bir niyeti de yok. Aksine, tipki kültür endüstrisinin yaptigi gibi, ama bu kez tam da bu endüstriye mesafeli yaklastigini düsünen insanlarda ucuz bir iyimserligi, toplumsal eylemsizligi ve sözde-bireysellesmeyi besliyor.
Heidegger düsüncesinin günümüzde ülkesinin sinirlarini çok asan bir nüfuza sahip oldugu düsünüldügünde önemi ve aciliyeti daha da artan bir kitap bu. Üstelik gerçekten elestirel düsüncenin, sürekli özgürlükten dem vururken aslinda yeni muhafazakârlik biçimlerini, yeni "hizaya sokma" yollarini mesrulastiran sözde elestirel "sahicilikçi" düsünceyle kavgasi siddetlenerek sürüyor.
Menü
Sepete Ekle
