Muhalif Sesler Tek-Parti Döneminde

“Çok kez zamâninda sesleri bogulanlarin, seslerini duyuramayanlarin yeniden isitilmesi âdetâ imkânsizdir. Yine çok kez ne kadar gayret edersek edelim, duyabilecegimiz sesler, muhaliflerin seslerinden çok, yine karsi çiktiklari iktidârin onlar hakkindaki sesinden ibâret olacaktir. Çünkü, seslerini duyuramayanlarin, sesleri duyulamayanlarin kendi ifâdeleri büyük ölçüde ve
çok kez yitirilmistir ve artik onlara ulasmak çok güçtür. Hattâ bâzen imkânsizdir da...”
Cemil Koçak Muhalif Sesler’de, tarihte duymakta güçlük çektigimiz muhalefetin sesine kulak veriyor. Iktidara belli sekillerde direnen, kendince tepkisini gösteren ve elbette iktidar tarafindan faaliyetleri sikica takip edilen muhaliflerin izini sürüyor. Tek parti döneminde, rejimin niteligi degisirken, rejim kendi temellerini kurmaya çalisirken, buna karsi bir direnis ya da karsi koyus olmamasi mümkün degildi. Hem iktidar ve rejim sahipleri bunun farkindaydi hem de muhalifler kenarda durup olana bitene seyirci kalmadilar. Bu nedenle kimi zaman örgütlü kimi zaman münferit muhalif tavirlar ortaya çikti. Cemil Koçak Muhalif Sesler’de illa örgütlü olmayan, kendi sesini duyurmaya çalisan muhalefete kulak vermeye çagiriyor okuru. Iktidar tarafindan izlenen, yaptiklari kayit altina alinan muhalefetin hangi görünümler altinda belirginlestigini, sesini duyurma ihtiyaci hissettigini arastiriyor. Iktidarin kontrol etmek için izledigi, kaydini tuttugu muhalefet belki de iktidar “sayesinde” tarihten ses veriyor.