Bedriye hanım, bahçe üzerindeki küçük
odanın penceresinden bitişik komşunun tahta
kaplamasına yumruğuyla heyecanlı heyecanlı
vurarak haykırıyordu:
— Kardeşim Emine, nerdesin? Pencereye
gel, bak, sana ne söyleyeceğim!
Bir cevap alamayınca kendi kendine:
— Aman bu karı da ne miskindir! Kıyametler
kopsa o kuytu odadan dışarı çıkmaz. İçerde
haşrolur kalır.
Yumruklarının şiddetini iki kat artırarak:
— Emine Hanım, azıcık pencereye gel... Bak
neler olacakmış neler... Dünyaya yıldız çarpacakmış...
Merakımdan bir yerlerde duramıyorum...
A, bak karı ses bile vermiyor. (Yumruğu
daha şiddetle indirerek) Ölü müsün ayol?
Azıcık kıpırda.
Menü
Sepete Ekle
