Sanatçinin kendisine sordugu “sanat, toplum için midir, sanat, sanat için midir” sorusuna verilen cevap, sanatçinin “özerk” alanini kisitlar. Ikinci Yeni siirine gösterilen dirençten yola çikilarak elestirel bir “anlati” kurmayi amaçlayan Imkânsiz Özerklik: Türk Siirinde Modernizm, 1950’li yillarin ikinci yarisinda Türkçe edebiyatta yasanan “modernist” dönüsümü anlamak için bu edebiyata verilen tepkilerin nedenlerini sorguluyor. Ikinci Yeni’nin özerk bir siir dili insa etmesinin bu siire gösterilen direncin asil nedeni oldugunu iddia eden Yalçin Armagan, özerklik karsitliginin hangi saiklerle ve nasil sekillendigini göstermeyi deniyor. Yazar, Türkiye modernlesmesinin ilk döneminden baslayarak, kendi hassasiyetleri nedeniyle, edebiyatin ve daha özelde siirin özerklik karsitligi ile kendini var etmeye çalistigini ileri sürerken, bu karsitligin insasi sirasinda hangi taktiklerin gelistirildigini inceliyor. Imkânsiz Özerklik: Türk Siirinde Modernizm, Ikinci Yeni üzerine çalisanlarin kendilerini 1950’li yillarla sinirladigi ve bu siiri genellikle Batili referanslarla anlamaya çalistigi bir ortamda, Ikinci Yeni’yi Tanzimat’tan günümüze Türkiye modernlesmesine özgü hassasiyetler açisindan yorumlamayi deniyor. Richard Rorty’nin “Bizi olanakli kilanlar neyi olanakli kilmakta olduklarini bilemezlerdi” sözüne bagli kalarak , “bugün”ün içindeki “dün”ün ayristirilmasi ve bu sayede “bizi olanakli kilan”in ne oldugunu göstermeyi hedefliyor.
Menü
Sepete Ekle
