Hanımeli

“Durgun ağrılarımız
Körük gibi soluyor yine
Yine yaralarımız taşar koynumuzdan
Ağır ağır

Kuşluk vakti onardığımız
Hakikatimiz
Ne güzel de uyur
Sakıncalı sokulur
Ağır ağır

Rızalık bekler
Bir tebessüm sayıklar
Çiğ
Yavan
Acılar döllenir
Usulünce ezilir
Ağır ağır”