Ezilmis ve Asagilanmislar, Dostoyevski’nin on yil süren kürek mahkûmiyeti ve sürgün cezasinin ardindan kaleme aldigi ilk büyük romanidir.
Ezilmis ve Asagilanmislar ilk kez Dostoyevski’nin kardesiyle birlikte çikardigi Vremya (Zaman) dergisinin Ocak 1861 tarihli ilk sayisinda yayimlandi ve yedi sayi boyunca tefrika edildi. Roman, okurlar arasinda büyük heyecan uyandirdi ve derginin bir sonraki sayisi sabirsizlikla beklendi. Övgülerin yaninda epeyce olumsuz elestiri alsa da ayni yil basilan Rus romanlari içinde en ilginç ve en çok okunan eser oldu. Dostoyevski’nin duygusal bir melodramla kendi kisisel hikâyesini harmanladigi Ezilmis ve Asagilanmislar ilerideki basyapitlarinda yer alan tipleme ve motiflerin de habercisidir.
“Ezilmisler ve Asagilanmislar’in, Dostoyevski’nin basyapiti Suç ve Ceza’dan asagi kalir yani yok. Romanin kahramani Natasa, Yunan tragedyasinin asil kurbanlarini andiriyor; hayranlik duymamak imkânsiz.”
OSCAR WILDE