Bu çalışma, 20. yüzyılın önemli düşünürlerinden biri olmasına rağmen çağdaşlarının çoğuna nispetle ülkemizde neredeyse hiç tanınmayan bir Alman filozofun, Eric Voegelin’in (1901-1985) politika teorisini, moderniteye yaptığı eleştiri çerçevesinde ele alıyor.
Geçtiğimiz yüzyılın en tartışmalı filozoflarından biri olan Voegelin, “aşkın tecrübe”yi politik teorinin dışında bırakan yahut hiçe sayan modern politika teorilerini radikal bir tarzda eleştirir. Onun politika teorisi, politik eylemde bulunan insanın, varlığının asli “temeli”yle tekrar buluşmasını, moralite ile politikayı bir arada düşünebilmemizi ve ideoloji ile politikayı birbirinden ayırabilmeyi sağlayacak temel felsefi kriterleri keşfetmemizi mümkün kılar. Hepsinden önemlisi, Voegelin, politika teorisinde, modern dönemde kaybedilmiş olan “ortaklığın”, “politik, moral ve spiritüel ortaklığın” felsefi ve sosyolojik varolma koşullarını gözler önüne serer. Bu ortaklık insanın “temel” tecrübesiyle, “anlam” arayışıyla ilişkilidir; “temel” tecrübesinin kaybı, “ortaklığın” kaybı demektir.
Voegelin üzerine Türkçedeki ilk çalışma olması dolayısıyla bu çalışma öncelikle “Voegelin kimdir ve politika teorisini oluşturan temel düşünceler nelerdir?” sorularından hareketle yazılmıştır. Diğer taraftan, “tarih teorisi/felsefesi” niteliği de taşıyan politika teorisi eksenindeki geniş çaplı felsefi, teolojik ve tarihsel soruşturmasının “genel” bir panoramasını da sunmaktadır.
Menü
Sepete Ekle
