“Benimsedig?i yol(lar) ve uyguladıg?ı yontem(ler) ne olursa olsun Cumhuriyet
eg?lenceyi, eg?lenceden ‘yalıtmıs¸tır.’ Neredeyse eg?lencesiz eg?lence, Erken
Cumhuriyet Donemi eg?lence hayatının gayri resmi^ s¸iarıdır. (...) Cumhuriyet,
tum soylemleriyle ve bunların s¸ekillendirdig?i anlatılarıyla, Mustafa Kemal
Ataturk ve bayrak gibi her yerde ve her zaman gorulebilecek sembolleriyle,
eg?lencenin disipline edilerek duzenlenmesi zorunlu ve ciddi bir toplumsal
edim oldug?u kabulunu egemen kılmayı bas¸armıs¸ gorunmektedir.”
Mehmet Kendirci, Eg?lencesiz Eg?lence’de erken cumhuriyet doneminin
eg?lence politikasını analiz ediyor. Sefahat ic¸inde yozlas¸mıs¸, Bizans kalıntısı
olarak gorulen I?stanbul’a kars¸ı, temiz ruhlu ve yozlas¸mamıs¸ “Turk” sayılan
Anadolu’yu (ve Ankara’yı) yucelten bir anlayıs¸ var bu politikanın arkasında.
Eg?lence hayatını, kurulmakta olan “yeni Turkiye”ye uygun ve “modern” bir
s¸ekilde “disiplinli ve duzenli” kılma arayıs¸ı var.
Eg?lencesiz Eg?lence, ozellikle donemin edebiyatından yararlanarak,
eg?lencenin nasıl kamusallas¸tırıldıg?ını ve rituelles¸tirildig?ini inceliyor. I?c¸ki
siyasetine, balolara, tiyatrolara, konserlere, musamerelere, halk oyunlarına
bakıyor. Tas¸rada eg?lenceyi “kurumlas¸tırma” c¸abalarına ve buna es¸lik eden
sorunlara goz atıyor.
“Turkiye’nin ruhunu” anlamak ic¸in ufuk ac¸ıcı bir c¸alıs¸ma.
Menü
Sepete Ekle
