Ecel

Ben, öcülerin korkulu rüyası, cin avcısı Ece.

Bir tür mıknatısmışım gibi cinleri ve belayı kendime çekiyordum. Ufak tefektim, tanımayan biri için  kolay hedeftim. Fakat güçlüydüm, doğal bir yeteneğim vardı ve en önemlisi, inancım vardı. Yoksa her yerimi muskalarla doldurup ortalıkta dilek ağacı gibi dolaşmamı başka nasıl açıklardınız? İlk önemli vukuatını on altısında yaşamış biri olarak son dört yılımı cinler, büyüler ve dövüşlerle geçirmiştim. Cinlerin kralına kafa tutuyor, hortlakları yakıp kül ediyordum ama  gelin görün ki, ufacık tefecik bir kadın olan anneannemden ödüm kopuyordu.

Birbirinden cennetle cehennem kadar farklı iki hayat yaşıyordum  ve hangisinin cennet, hangisinin cehennem olduğu benim için bile tam bir muammaydı.