Adini aklima getirmek istemedigim, Mancha ilinin bir köyünde, bundan biraz önce, silahliginda mizragi, dedesinden miras kalkani, ahirinda derisi kemigine yapismis beygiri ve bir av köpegi de bulunan asil bir bey yasiyordu. Koyun etinden ziyade, inek eti konulan çorba, hani her aksam mideye indirilen soganli yahni, cumartesilerin yemegi olan domuz yaginda kizartilmis yumurta, cumalarin yemegi olan mercimek ve pazar günleri fazladan sofrada bulunan bir güvercin yavrusu, gelirinin üç çeyregini silip süpürüyordu. Bayramlarda giyilen tiril tiril kumastan yapilan dar elbise, kadife pantolonla ayakkabilar da üç çeyreklik gelirinden artani götürüyordu: ve asil beyimiz, haftanin kalan günlerinde gri, dayanikli bir elbiseyle kaliyordu. Evinde kirk yasini geride birakmis bir kahya kadinla, henüz yirmisine girmemis bir kiz yigen, hem kemikleri sayilan beygire bakan hemde bahçivanlik yapan, kisaca her ise kosan bir de usagi vardi...asil beyimizin yasi ellili yillarin hükmünü sürüyordu; saglam yapili, dal boylu, zayif yüzlüydü; sabahlari alabildigine erken uyanir, avlanmayi severdi. Soyadinin Quijada ya da Quesada oldugu ifade edilir, fakat ondan bahsetmis yazarlar bu düsünceye uzak dururla; bunun yani sira, emin olunulabilecek varsayimlara bakilirsa, Quejana adiyla bilinmesi de bir ihtimaldir. Fakat bu, hikayemiz için o kadar önemli degil: yazdiklarimizda gerçege sadik kalalim yeter.
Menü
Sepete Ekle
