Hiç kimse, kamusal mutluluktan pay almadan mutlu addedilemez; hiç kimsenin, kamusal özgürlük deneyimi yasamadan özgür oldugu söylenemez ve hiç kimse, kamusal iktidara katilmaksizin ve orada bir pay sahibi olmaksizin mutlu ya da özgür olamaz.”Devrim bir baslangiçtir; fakat siddetle yogrularak savasa yaklasan ve siyasal alanin disina itilen bir devrim, yiktigi tiranligin yerine yeni bir tahakküm odagini geçirmekten kaçabilir mi?Devrim, halkin iktidarini getirecek bir araçtir; fakat halkin tam katilimini engelleyen ve yeni güç odaklari yaratmaktan öteye gitmeyen bir devrim hareketi kamusal mutlulugu ve iktidari yaratabilir mi?Mutluluga erismenin yolunu siddete ve zor kullanimina dayandiran bir devrim özgürlügün yolunu açabilir mi?Ifade etme, tartisma ve karar verme yetkisini halkin kendisine degil, yalnizca temsilcilerine veren bir devrim amacina ulasabilir mi?Fransiz ve Amerikan devrimlerini karsilastirarak devrim olgusunu modern perspektifte degerlendiren Hannah Arendt, devrim hareketlerinin amaçlariyla vardiklari nokta arasindaki uçurumda bugünün yakici sorunlarinin köklerini ortaya koyarken, devrimler tarihini baska bir gözle görmemizi saglamakla kalmiyor, gerçek bir devrim ihtimaline uzanan yollara da isik tutuyor
Menü
Sepete Ekle
