Burada bir araya getirilen üç konferansin her biri bir komando harekatidir. Lacan rastlantiya bagli dinleyicilerin önüne parasütle atlar. Kim oldugunu ve ne yaptigini onlara anlatmak için bir saati vardir. Onlari su tezatlara duyarli kilar:a) Bilinçdisi kabul görmüstür, artik kimseyi sasirtmaz, ama bu sadece bir propaganda etkisiyle böyledir: psikanalize alisilmistir, ama onu zaten bilinene geri götüren "yutturmacalar" kullanan bir tedavi tarzina alisir gibi.b) Bununla birlikte, psikanaliz esi benzeri olmayan bir deneyime buyur eder. Freudcu bilinçdisi öncesi olmayan bir yeniliktir. Bu sekilde açikliga kavusturulan olgular ortak duyunun apaçikliklariyla da felsefenin varsayimlariyla da bir tutulamaz. Ciddiye alindiklarinda, bu olgular her seyi yepyeni bir tazelikle düsünmeyi gerektirir. Lacan'in kendisi bu ise canla basla girisir, çünkü o öylece bulunmustur (anekdotlar).Onun yöntemi herkesin bildigi seyden yola çikmaktir. Sonra, farkina varilmadan, ustaca, oyun oynarcasina, sasirtici kavramlari art arda patlatir: Kendi kendini düsünmeyen düsünce; dil olan bir bilinçdisi; "beyin üstünde bir örümcek misali" bir dil; "hakikatte delik açan" bir cinsellik; bu hakikatin basladigi bir baska; ondan dogan ve ancak bir kayip pahasina kendisinden kurtulunan bir arzu; ve tüm bu paradokslarin, "psisizm" denen seyden ayri bir mantiga karsilik geldigi fikri.
Menü
Sepete Ekle
