’Hepsi, hepsi çok güzel,’ dedi Penelope. Onun oturdugu apartmana yaklasmislardi. Kollarini Harun’un boynuna doladi. Solumasiyla inip kalkan gögüsleri Harun’un gögsüne dayaniyordu. Harun’a sarilmisken hafifçe titremesi derinlesen bir duygunun isareti gibiydi. Kaldirimda gergin duran bacaklari Harun’a sevgiden dogan ama nasil olustugu belirsiz bir güven duygusu veriyordu. Güvenilebilir bir insan böyle durabilirdi ancak. ’Benny Goodman’i dinleyecegiz,’ dedi. ’Peggy’yi sevdinse, onu da... Ne mutlu ki swing çaginda yasiyoruz.’
Yazar olmak isteyen Harun, “boz renkli surlarin yer yer yikilmis oldugu, çevresinde denizlerin aktigi, sakin ruhunun derinliklerinde karmasik bir tarih tasiyan, yüzyillari kat kat topragin altina gömmüs, sisler içindeki kent“i ani bir kararla terk eder ve dev binalarin gölgeledigi caddelerinde caz ve özgürlük rüzgârlari esen, her renkten insanin kaynastigi New York’a yerlesir. Zaman zaman “sabaha dogru agir adimlarla evine dönen bir caz yildizi insanligin neresindeydi?“ diyerek yasadigi kenti sorgulasa da yeni yasamindan duydugu heyecan, özgürlük ve sinirsizlik hissi, bu rüyalar ülkesinde Harun’a bir mutluluk rüyasi yasatacaktir....
Demir Özlü’den alisilmadik bir “mutluluk romani“...
(Arka Kapak)
Menü
Sepete Ekle
