II. Mesrutiyet sonrasi meydana gelen edebî faaliyetler, edebiyatimizin gelismesine olumlu yönde tesirde bulunurken dönemin sanatkârlari da kalem tecrübeleriyle farkli türlerin edebiyatimiza yerlesmesine katki saglamislardir. Bu dönem, Servet-i Fünûn toplulugunun etkisinin devam etmesi, Milli Edebiyat'in hazirlik safhasinda olmasi, Nâyîler ve Nev- Yunanîlik gibi kisa da olsa farkli edebî endiseleri tasiyan sanatkârlari bünyesinde bulundurmasi bakimindan önemlidir. Dönemin derinlikli bir biçimde anlasilmasi için devrin sair ve yazarlarini daha yakindan incelememiz ve onlarin eserlerini detayli bir tahlile tabi tutmamiz gerekmektedir. Ali Mümtaz Arolat, 1918 ve 1926 yillari arasinda yogun olarak siirle ilgilenmis ve Milli Edebiyat anlayisina hece vezniyle kaleme aldigi siirleriyle bagli kalmistir. Dönemin birçok edebiyat mecmualarinda yerini alan, Cumhuriyet öncesi ve sonrasinda yayimlanan iki de siir kitabi bulunan sairin, hemen hemen tüm edebiyat tarihlerinde adi geçmektedir. Ancak bu bilgiler eksik ve birbirinin tekrari oldugu için sairin edebî yönünü ve siirlerinin özelliklerini ortaya koymaktan uzaktir. Ahmet Hasim ve Yahya Kemal'in temsilcisi oldugu "Saf Siir" anlayisi etrafinda siir kaleme almis olan ve Abdülhak Hamit Tarhan'in "Ben daima bu genç sair gibi yazmak istemisimdir" dedigi Ali Mümtaz Arolat, "Hayat - Insan - Eser" bakis açisini merkeze alan bu incelemeyle edebiyat tarihlerinde hak ettigi yeri de almis olacaktir.(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
