Esin perisi denilince gözümün önüne alti balik, üstü kiz olan denizkizi gibi bir havakizi geliyor; ... Esin perim yok ama, benim de esin cinim, esin cadim, esin devanam var. Benimkilerin yarisi kus, yarisi kiz degil, olsa olsa onda biri insana geri yani canavar. Omzuma tünememis, sirtima binmis, ben altta iki büklüm, kan ter içinde, yorgun, bitik... Hem benim esin cinim, esin cadim bitane degil, sürü sürü... Ikisi inse, üçü biniyor sirtima. ... Benim sirtima binmis, üstüme çullanmis olan esin cadilari, esin cinleri, esin canavarlari durmadan buyuruyor, zorluyor, azarliyor: Benim esin cinlerim, cadilarim, canavarlarim: Kira isteyenlerim, para isteyenlerim, alacaklilarim, bitürlü bitip tükenmeyen gereksinimler. (Tanitim Yazisi’ndan)