Bellek, sakladigi anilar konusunda “cani nereye isterse oraya oturan bir köpek gibi” keyfi midir? Yakin geçmisteki anilarimizi dogru düzgün hatirlayamazken, nasil olup da en eski anilarimizi daha dün olmusçasina net bir sekilde hatirlariz? Ölüm aninda hayatimiz neden “bir film seridi gibi” gözlerimizin önünden geçer? Bellegin zaman algimiz üzerindeki etkisi nedir? Çocuklugumuzda bir ay gibi bir zaman dilimi bize son derece uzun gelirken, yaslandigimizda aylar ve yillar nasil olup da biz anlamadan geçip gider? Daha önce Bellek Metaforlari adli yapitini yayimladigimiz Douwe Draaisma, otobiyografik bellegin isleyisini inceledigi bu kiskirtici kitapta, dünyayi ve kendimizi algilayis biçimimize iliskin pek çok ilginç soruya yanit ariyor. Bir akademisyen titizligi ve sair duyarliligiyla kaleme alinmis bu eserde dejavu, ölüm aninda yasananlar, “aptal dâhi”lerin zihin yapisi ve siddetli travmalarin bellek üzerindeki etkisi gibi siradisi fenomenler mercek altina yatiriliyor.Yaslandikça Hayat Neden Çabuk Geçer akici anlatimiyla bir edebiyat eseri gibi okunan, okura hem bilimsel hem de bireysel düzeyde seslenen basarili bir çalisma.
Menü
Sepete Ekle
