Yanık Divan

Onca düş tek bir yatağa sığamazdı.
Hayatım, sayısını unuttum, odalara
saçıldı. Dönüp toparlamaya çalışsam,
gövdem sonsuz bir çarşafın kıvrımlarına
dağılmış, gecelerim hep kısa kalmış.
Zaman ağır adımlarla geçip gitmiş
içimden, o kadar ki: Kafamın dibinde
bir delik, yaşadığım her coşku, her
bozgun, doğru firarlarla hepten yanlış
üstüne gitmeler, bende ne varsa sanki
oradan boşluğa gerisin geri boşalmış –
yarıdan çoğu silinmiş bir replika,