Norbert Elias’in, modernlesme sürecine iliskin literatürün klasiklerinden olan Uygarlik Süreci’nin ikinci cildi, konusunun daha genel düzeyde bir tarihsel yorumuna yogunlasmaktadir. Elias, basyapitinin bu cildinde, uygarlik sürecinin Ortaçag boyunca sosyo-olusumunu, yani, uygar davranis kaliplarinin olusumuna zemin hazirlayan siyasal, iktisadi ve toplumsal dönüsümleri ele aliyor. Bu dönüsümün ana unsurlarini özetlersek: Vergi ve güç tekelinin olusmasi.. Böylelikle devlet yapilarinin merkezilesmesi.. Sarayli toplumu içinde gelisen “kibarligin“, “nezih/iyi toplum“un yayginlasarak “halka inmesi“.. Siddeti ve “yogun duygulari“ kontrol altina almaya dönük davranisin, “kendini tutma“ aliskanliginin köklesmesi.. Bu arada kadinlara davranisin yavas yavas “barbarliktan“ uzaklasmasi... Kitapta sözkonusu edilen degisimlerin anlatiminda “yavaslik“ sifatinin çok sik kullanildigi dikkat çekecektir. Elias, modernlesme sürecinin oldugunu özellikle vurgular. Ayni zamanda, bitimsiz, belki de tamamlanmayacak bir süreç oldugunu ve bu sürecin henüz erken bir asamasinda bulundugumuzu da... (Arka Kapak)