Yogun bir yabancilasma aliyor bizi, öz benligimizden uzaklara sürüklüyor. Kendimizi oynadigimiz rollerden ibaret görüyoruz. Özümüz yerine imajimizla bir tutuyoruz kendimizi. Bu da bizi baskalarinin onayina bagimli kiliyor. Sevgiyi disimizda aramaya basliyor, birbiri ardina bagimlilik iliskileri kuruyoruz. Neyiz biz? Baskalarinin sevgisine umutsuzca gereksinen varliklar mi? Nasil iliskiler kuruyoruz? Uyusturucu bagimlisiyla uyusturucu saticisi arasindaki vazgeçilmez iliski gibi "cehennem iliskileri" mi? Dünyayi nasil algiliyoruz? Yüregimizi en yakin bildiklerimize bile açamadigimiz tehdit dolu bir yer olarak mi? Peki ya gerçek dogamiz? Kim oldugumuz? Gerçek yasam kaynagimiz? Ustaca Sevmek, ustaliklarin en büyügü üzerine. Özgür sevgi, yasayan iliskiler, insanin unuttugu öz benligi üzerine. Kendimizle, birbirimizle, yasamla iliskilerimizi cehennem iliskilerinden cennet iliskilerine dönüstürmek üzerine.