“... ulasacak ve kendini yenileyecekti. Göremedigi Kabe’ye dogru kosmaya basladi yeniden. Nefes nefeseydi, ha bayildi ha bayilacak. Ayagi takildi ve sendeledi. Tam düsecekti ki aci aci islik çalan silah sesleri geldi kulagina ve düsmeyi unutarak dimdik ayakta durdu. Bir kez daha bakti çevresine: Ne bir kimse vardi, ne de Kabe... Ve demir perdeler indi, demir perdeler kalkti: Gözünün gördügünü gönlü onayladi. Zaten Kabe olamazdi burada. Kabe’nin bulundugu yerde silah sesinin isi yoktu. Bu durumda burasi Mekke olamazdi. Simdi bir tek ihtimal kalmisti: Istanbul. Hedef gözetmeksizin yeniden kosmaya basladi. Insaat, hep insaatin yaninda dönenip duruyordu. Silah seslerinin ardindan motor homurtulari ve insan çigliklari duyuldu. Marks, Engels, Lenin... Görünürlerde kimseler yoktu ama sesler vardi. Büzülen ve küçülen bir kent. Peygamber adlari sayamayan ya da Buda: Konfiçyüs filan diyemeyen bir kent. Ne kendisi ne de baskasi olabilen bir kent...“ (Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
