Türkiye’de Üniversite ve Siyaset

- Üniversiteler politik araç olarak kullanılmamalıdır.- Üniversiteler, siyasi bir görüş veya ideolojik bir yaklaşımdan uzak mevcudiyetlerinin ruhuna uygun olarak ilmi bir duruş sergilemelidir.- Üniversiteler arasında ahenk, uyum ve denklik sağlayacak bir üst kurumun varlığı kaçınılmazdır.- Aynı diplomayı alanlar arasında yetişme bakımından yaşanan ciddi problemlerin çözümü YÖK’ün görevlerinin başında yer almalıdır.- Üniversitelere yeterli sayıda akademisyen bulunmadan öğrenci alınmamalı, alınmışsa öğretim üyesi ihtiyacı bir an önce karşılanmalıdır. - Bölümler, Türkiye’de ve dünyada duyulan ihtiyaca göre açılmalı, açılanlar yeniden düzenlenmeli, bazıları verimli hale dönüştürülmedir.- Üniversitelere zaten yetersiz olarak verilen kaynaklar verimli şekilde kullanılmalıdır.- Üniversitelere verilecek özerklikle, YÖK’ün yetersiz denetimi yerine yerinden denetim mekanizmaları oluşturulmalıdır.- Rektörlük seçimleri Türkiye’nin gündeminden düşmeli, yapılacak düzenlemeyle gerekiyorsa iki turlu seçimle en çok oy alan rektör atanmalıdır.- Öğretim üyesi yetiştirmedeki veya akademik terfilerdeki kıstaslar bütün üniversitelerde eşit şekilde uygulanmalıdır.- Az da olsa mevcut olan ve "ilmi despotizm" olarak adlandırılan tavırlara karşı genç ve yetişme aşamasındaki öğretim üyelerini koruyacak bir sistem oluşturulmalıdır.- Yüksek lisans ve doktora çalışmalarında üniversiteler arasındaki denkliğe dikkat edilmedir.- Üniversiteye giriş sınavında öğrenciler bilgi deposu-ezberci noktasından değil zeka yönünden sınava tabi tutulmalıdır.- Üniversitedeki eğitim-öğretim sistemi, eskilerin tabiriyle takrir yani bilgi aktarma usulü tarzında değil, pratiğe yönelik, yani üretime yönelik olarak yapılmalıdır.- Öğrencilerin örgütlenmesinin önündeki engeller kaldırılmalı ve kuracakları derneklerin ilmi ve kültürel boyutta kalması için tedbirler alınmalıdır.