Toprak Kovgunlari, Ankara’nin uçsuz bucaksiz gecekondularini anlatiyor. Yozgatlilardan, Keskinlerden, Çankirililardan, Çorumlulardan olusan, bir evlik yer için adam öldürülen, bireyin yitip gittigi, köyle kent arasinda mahsur kalan bir dünyayi, çamur deryasi, toz bulutu içinde su kavgasi yapan kadinlarin öykülerini anlatiyor.
Türker Alkan, Radikal, 13 Haziran 2000
Toprak Kovgunlari bize... yitik insanlari anlatir. Hinlikleri, kinleri, hayalleri, beklentileri, hinzirliklari, umarsizliklari, ikiyüzlülükleri, sevgileri ve asklariyla yasamin içindeki (ama yasamin disina düsmüs, belki de yasamin tam ortasinda yer alan) yitik insanlari...
Cengiz Temuçin Asiltürk, Cumhuriyet Kitap, 30 Mart 200)
Romanda sik sik kötü yasam kosullarinin bozdugu, yoldan çikardigi, tükettigi, dar kafa yapilariyla acimasiz davranislara, hesaplara yönelmis kisilerle karsilasiyoruz. Ama onlara pek kizamiyoruz. Kemal Ates’in basarisi iste burada, sürekli kaynayan bir dedikodu kazani içinde yürekleri taslasanlara kizmadan önce, onlari o duruma iteleyen çevre kosullarini gözler önüne sererek okurunu biraz da bu kosullari düsünmeye, algilamaya çagirisinda.
Mehmet Seyda, Hürriyet Gösteri, Temmuz 1982
Toprak Kovgunlari, günümüz Türk edebiyatinda toplumcu gerçekçi akimin basarili bir romanidir.
Burhan Arpad, Cumhuriyet, 25 Mayis 1982
(Tanitim Yazisi’ndan)
Menü
Sepete Ekle
