Bu kitapta yer alan üç hikâye de 1856’da yazilmis. Tolstoy da bu sirada 28 yasinda. Ilk hikâye olan “Tipi,” Tolstoy’un en dikkat çekici hikâyelerindendir. karakterlerin olaganüstü bir canlilikla çizilmis olmasi bir yana, siradan bir doga olayini öylesine dramatik resmeder ki, okur kendini onun içinde bulur, hatta neredeyse üsüdügünü hisseder. Ikinci hikâye, “Tenzil-i Rütbe”de Tolstoy’un derin insan sevgisi, hem de son derece itici bir Guskov karakteriyle ortaya serilir. Hikâyenin dramatik finaline kadar okur, Guskov’a belli bir sempatiyle yaklasir, zavalliligina ragmen onun bir alçak olmadigini düsünür. Son hikâye, “Toprak Agasinin Sabahi,” yazarinin kisisel deneyimlerini yansitir. Romanin bas karakters Nehlyudov, belli ki Tolstoy’un kendisidir: hayatini köylülerine, iyilige ve erdeme hasretme düsüncesi ve eylemi Tolstoy’a aittir.