Siegfried Kracauer “son, nihai seyler”in felsefi veya teolojik sistemler araciligiyla kavranabilecegine inanmaz: Bu nedenle dikkatini “sondan bir önceki seylere dair geçici bir içgörü kazanmaya” yöneltmistir. Tarih tam da geçici karakteriyle ilgisini çeker onun; “hâlâ bir isimden yoksun olduklari için gözden kaçirilan ya da yanlis yargilanan hedefleri ve varlik tarzlarini ihya etme” yönünde derin bir arzu duyar. Kracauer'in bu son dönem çalismasini görünüste çok farkli sorunlarla ugrasan ilk çalismalarina, özellikle de fotograf ve film hakkindaki çalismalarina baglayan da budur. Fotografin tam bir sanat olmayisi gibi tarihin de tam bir bilim olmadiginda israr eder ve bu karsilastirmadan kayda deger saptamalar çikarir. Bu klasiklesmis yapit bir tarih felsefesi veya metodolojisi sunmaya çalismiyor; her tarih kavrayisinin yüzlesmek zorunda kalacagi sorunlar üzerine son derece parlak bir zihnin düsüncelerini sergiliyor. Yapit, Kracauer’in ölümünden sonra yakin arkadasi Prof. Kristeller tarafindan tamamlanip kitaplastirilmistir.
Menü
Sepete Ekle
