“Sultan, Sipahiler, Köylüler, Iktisatçilar” dört bölümden olusmakta. Birinci bölümde; tarimin ve tarim imparatorluklarinin evrimi, üretim tarzlari ve Osmanli Devleti’nin üretim tarzi tartismalari , ikinci bölümde; 1300-1600 yillari arasini kapsayan ve Klasik Çag olarak adlandirilan dönemde Osmanli toprak düzeni, köyler ve köylüler ile kirsal hayat ve tarim, üçüncü bölümünde; Osmanli vergi sistemi ile Osmanli Devleti’nin mirî arazi, timar ve çift-hâne sistemi uygulanan Anadolu, Suriye, Irak, Balkanlar ve Macaristan’daki eyaletlerinde tarim kesiminden alinan vergiler, dördüncü bölümde ise bu vergilerin “vergileme ilkelerine” göre incelenmesi konulari ele alinmaktadir.Köylülerin ürettikleri artik-ürün ve artik-deger, yönetici siniflarin gücünü, saraylarin ihtisamini, ordularin kudretini ve sehirlerin servetini teskil etti. Tarihin gördügü en uzun ömürlü devletlerden olan Osmanli Imparatorlugu da kalabalik sarayinin, güçlü ordusunun ve genis bürokrasisinin ihtiyacini yüzyillar boyunca ürettikleri ürünler, besleyip donattiklari askerler, devsirilen evlatlari ve ödedikleri vergilerle bir Cihan Devleti’ni doyuran, giydiren ve ayakta tutan her millet ve her dinden “Osmanli” köylülerinden karsiladi .
Menü
Sepete Ekle
