Aldous Huxley, dünya edebiyatinda “düsünce edebiyati“ denen türün baslaticilarindandir. Huxley, koyunlarin tiroid guddelerinden Kizilderililerin totemlerine, fosforun yeryüzünden eksilmesinden Mozart müziginin en ince ayrintilarina kadar birçok konuda bilgi sahibi bir yazardir. Böyle bir yazarin romanlarinda, düsüncenin, romanin öteki ögelerinden daha agir basacagi besbellidir. Huxley’nin yarattigi kisiler, kendi görüslerinin ya da düsüncelerinin birer sözcüsü gibidir çogu zaman. O, bir elinde nester, bir elinde not defteri, bir yandan yarattigi kisiler üzerinde ustaca ameliyatlar yaparken, bir yandan da bilimsel bir titizlikle notlar tutar. Bu arada yazarin büyük gözlem ve alay gücü de gözden kaçacak gibi degildir. Ses Sese Karsi’da, bir müzik parçasinda çesitli ezgilerin kaynasmasi gibi birbiriyle kaynasan çesitli kisiler, çesitli durumlar, çesitli görüsler yer alir. Huxley’nin belki de en ünlü romani olan Ses Sese Karsi’nin gerçek yeniligi, geleneksel romanlar gibi bir ya da iki kisi üstüne degil, birbirleriyle yakindan veya uzaktan ilgisi ve her biri romancinin gözünde asagi yukari ayni öneme sahip on bes-yirmi kisi üzerine kurulmus olmasidir. Bu kisilerin çogu, can sikintisi içinde, neye inanacaklarini ve kendilerine hangi degerlere göre bir yön seçeceklerini bilmedikleri için bocalayip duran, umudunu yitirmis orta ya da üst sinif aydinlaridir. Ses Sese Karsi, düsünsel çerçevesi ve gözlem derinligiyle, dünya edebiyatindaki toplumsal panorama romanlarinin en ünlü ve önemli örneklerinden biridir.
(Arka Kapak)
Menü
Sepete Ekle
