“Ne Rilke’den önce, ne de ondan sonra izlenimin bu dingin ve yüksek gerilimine ulasilmistir... O bir gün, ortaçag dinselliginden hareketle insanlik ülküsünün ötesinde yeni bir dünya imgesine giden yolda, yalnizca büyük bir ozan degil, esi bulunmaz bir yol gösterici olacaktir.”— Robert MusilRainer Maria Rilke’nin yasama biçimi siiri kadar önemlidir. Bu her seyden önce, bütün yasayisi siire adamadir; ozanca yasama, ozanca var olmadir. “Siiri yazmadan yasayabilir miyim?” sorusunu çok önceden kendine soran Rilke, “Hayir”, cevabini verdikten sonra hep siiri için yasamistir. Hep siir için yasamaksa, hayatla sanat arasinda zaman zaman seçim yapmak zorunda kalmaktir, tragedyanin ikilemiyle karsi karsiya olmaktir. Ilk gençlik coskusu dindikten sonra, geçim zorluklariyla ve günlük yasayisin öbür sorunlariyla çepeçevre kusatildiginda da ozan olarak kalabilen, ozanligin yüksek bedelini her zaman ödemeyi göze alabilen kaç kisi vardir siir tarihinde? Rilke’nin amaci, hayati bütünüyle kavramak; varligin hiçbir kesimine yabanci kalmamak, en korkunç, en igrenç hayat durumlarini bile bütün yönleriyle kucaklamak ve türkülemek olmustur. (Arka Kapak)
Menü
Sepete Ekle
