Günümüz sanati, bir yandan üretim biçimi olarak son kirk-elli yila yayilan ileri düzeyli teknolojik yeniliklerden payini alirken, öte yandan da Modernizm'in ortaya koydugu evren algilamasiyla hesaplasan bir dizi kirilmayi bünyesinde barindiriyor. Bu hesaplasma, Modernizm'in evrensellik, biriciklik, orijinallik ve aidiyet meselelerini sorgularken, yerine merkezin öteledigi mikro söylemleri ve politikalari, türler arasindaki ayrimlarin dumura ugratildigi plüralist bir dünya algisini ve müellefin/sanatçinin ölümünü ilan eden teorik altyapilari yerlestiriyor. Sanat kurumunun, müzelerin ve beyaz küp galerilerin yikimina soyunmus avangard çikislar, bir sekilde pazarin isleyisine teslim olurken, epeyce bir süredir estetigin bir kriz içinde oldugu söyleniyor ve sanatçilarin simgesel sermayeden pay almaksizin küresel bir dolasima girmelerinin olanaksizligi dile getiriliyor. Öte yandan postmodern süreçte sanatin çok yönlü, çok dilli yapisi; dilsel, performatif ve kavramsal önermelerin, teknolojik yeniliklerle uzam ve zaman algisinda köklü degisimler sunan sofistike düzeneklerin tümünü birden içeren parçali, karmasik ve eklemli bir yapilasmayi görünür kiliyor.Postmodern Kirilmalar, özellikle sanattaki modern sonrasi paradigma degisimine odaklaniyor ve günümüz sanatinin uygulayimsal ve düsünsel süreçlerini irdeliyor.(Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
