Rönesans boyunca, estetik kategoriler, hayata ve gerçeklik kavramina iliskin kimi yapilarin tasarlanmasinda izlenen farkli yollari temsil etmekteydi. “Oran”, “ölçü”, “mimesis”, “ékphrasis”, “isik” gibi kavramlar, sadece figüratif sanatlari baglayan estetik kanonlar degil, çagdas modeller için de birer referans sayilmaktadir. Castelli'nin bu çalismasi söz konusu kavramsal baglantilari sadece gelenegin perspektifinden degil, ayni zamanda modern sanatin yaratici çözüm önerilerine yol gösteren bir bütün olarak okuyor. Bilhassa 1400'lü ve 1500'lü yillarin sanatsal kavrayis, uygulama ve ön-kabulleri baglaminda kaleme alinmis toparlayici ve analitik bir yapit olma iddiasiyla dikkat çekiyor “Rönesans Estetigi”.