Sevgili okur: “Uyku ve uyaniklik“ öyküsünü sana bir ders olsun diye yazmadim. Amacim kendi yurdundaki çocuklari daha iyi taniman ve onlarin derdi nedir diye bir çare bulmandi. Tahran’da basima gelenlerin tamamini yazsam birkaç kitap olur. Belki de sizi sikabilir. Bu yüzden son yirmi dört saati anlatacagim. Sikici olmadigini düsünüyorum. Ama her seyden önce, babamla Tahran’a nasil oldu da geldigimi anlatmak zorundayim: Birkaç aydir babam issizdi. Sonunda annem ve kardeslerimi kendi sehrimize birakip benim elimden tutarak birlikte geldik Tahran’a. Tanidiklarindan ve hemserilerinden birkaçi önceden gelmisler Tahran’a. Üstelik is de bulabilmisler. Biz de onlara uyarak geldik. ... (Kitabin Içinden)
Menü
Sepete Ekle
