Atomlarda hiçbir zaman duraganlik yoktur. Insan vücudu da her sey gibi atomlardan meydana gelmistir, ruhumuz da. Bedenimizdeki atomlarda daima hareket halindedirler, sürekli bir degisim içindedirler. Bazi atomlar bizden ayrilip gider, yenileri gelir ve bizim varligimiza alinirlar. Hayati sürdürecek atomlarin kaybi, insandan olsun baska nesnelerde, hatta bütün dünyada olsun alinanlardan fazla olursa o zaman o cisimde bozulmalar baslar ve gittikçe de artar. Böyle atomlarin bilesim ve örgüleri baska atom kümelerinin tesiriyle parçalanacak olursa bu cisim atomlarina ayrilir. O zaman canli yaratiklar için öldü deriz. Ama atomlarin kendileri yok olmazlar, aksine, o zamanki bilesimlerinden ayrildiktan sonra baska, yeni nesnelerin kurulusunda kullanilirlar. Iste hayat ve ölüm - olus ve yok olus -önsüz ve sonsuz olarak böyle karsilikli etkileserek sürüp gider.Ruhumuzda atomlardan meydana geldigi için tipki bedenimiz gibi ölümümüzle kendini meydana getiren atomlara ayrisir. Bu sebeple organizmanin dagilmasindan sonra ruhun yasamasi diye bir sey yoktur. Bu bilgiyi hiç korkmadan göz önünde bulundurmaliyiz. Ölümümüzden sonra bizden, dagilmis, uçusarak birbirinden uzaklasan ve yeniden baska organizmalarin kurulusunda malzeme olacak atomlardan baska bir sey kalmaz. Kisilik olarak, ölümden sonra bizden hiçbir sey kalmaz. Ama bununla bizim, ölümden sonra ruhumuzun mukadderati hakkindaki bütün korkularimiz ortadan kalkmis olur, çünkü ruh ölümden sonra ne mükafat görebilir ne de cezalandirilabilir. Bir "Öteki Dünya" yoktur.Epiküros'un kendisinin de hakli olarak gurur duydugu bu büyük düsüncesi, degismez ve önce belki korkunç gelen bu gerekirlilikten harekete geçerek cesaretle Zevk Felsefesine gidisidir. Çünkü ancak tek bir defa dogdugumuza, ölünce de artik bütün ebediyet boyunca bir daha var olmayacagimiza göre bu bir defalik hayatin kendisi karsimiza muazzam bir gaye olarak çikmaktadir. En üstün mutluluga ve zevke erisebilmek için bizde sakli olan, bizzat doganin bize vermis oldugu bütün kuvvetleri, hepsinden fazla ruhumuzun güçlerini seferber etmeliyiz. Ölüm artik korkunç degildir; bizim için bir hiçtir. Çünkü elemanlarina ayrilmis bir seyin duyarliligi olamaz, artik duyarliligi olmayan bir seyin de bizimle ilgisi yoktur. Ölüm, tatli olsun aci olsun, sevinçli ve izdirapli olsun bütün duygularin ortadan kalkmasi demektir. Eger biz varsak ölüm orada yoktur, eger ölüm orada ise, o zaman artik biz yokuz. (Tanitim Bülteninden)
Menü
Sepete Ekle
