Vatandaslik, belirli bir topraga bagliligi ya da bu toprak üzerinde kan bagiyla varolmayi gerektirecek sekilde tarif edilir. Oysa üzerinde yasanilan topraklara yabanci, göçmen ve mülteci olarak gelenler; vatansizlar, vatandasliktan çikarilanlar vardir. Insanlarin vatandasliklarini belirli sinirlarla tarif eden, bu sinirlarin gerektirdigi sartlari, bu sartlara bagli hukuku tayin eden “merciler“ mevcuttur. Seyla Benhabib, Ötekilerin Haklari’nda konukseverlik kavramindan yola çikarak yerli yurtlu olmayi, yurtsuz kalmayi, vatandasligi, yabanci ya da göçmen olmayi tartisiyor. Imparatorluk sonrasi dönemin kesiflerini, sinirlar içinde varolmaya mahkûm edilen insanlari ve gelecege dair yeni bir yasam biçimi için bu varolan ulus-devlet çerçevelerinin ne kadar mümkün oldugunu ele aliyor. Bu çerçevede hiç degisiklik yapmadan, kendini esnetmeden potansiyel sorunlarla nasil basa çikilacagini, “dogdugun yer ve doydugun yer“ arasindaki gerilimi, farkli inanç topluluklarinin yabanci sayildiklari bir ülkede tasidiklari kimligin vatandaslik kimligiyle nasil çarpisabildigini, kimliklerin bu süreçte kendilerini de nasil yeniden kurdugunu örneklerle tartisiyor. Kant’tan AB’ye uzanan bu tartismayla, içerigi sürekli sorgulanmasi gereken bir konuyu ele aliyor. (Arka Kapak)
Menü
Sepete Ekle
