19. yüzyıl İzmir’i “Doğu’nun Batısı ve Batı’nın Doğusu” olarak
sosyal, kültürel, ekonomik ve siyasi bir kavşak niteliğindeydi.
Muazzam bir değişimin çalkantılarını yaşıyor, bir yandan
zenginleşiyor, diğer yandan da yeni sorunlarla karşı karşıya
kalıyor, yeni kurumlarla donanıyor, fiziksel olarak da
yenileniyordu. Sibel Zandi-Sayek, Osmanlı İzmir’i adlı
çalışmasında, 1840-1880 arasında İzmir’in yaşadığı bu köklü
dönüşümü, farklı kentsel aktörler arasındaki ilişkileri mercek
altına alarak inceliyor: bürokratlar, dinî cemaatler, etnik gruplar,
yabancılar, gazeteciler ve kent sakinleri. Gündelik hayatın
biçimlenişini yurttaşlık, kentsel aidiyet gibi kavramlar etrafında
ele alıyor. İzmir’i kendi bağlamı içinde yorumlayarak, hassas
dengeler üzerine kurulu bir dünyayı özgün bir bakış açısıyla
gözler önüne seriyor.
“19. yüzyılın ortalarında İzmir’i özellikle büyüleyici kılan şey, kent
modernleşmesinin dinamiklerine ve bu dinamiklerin geçici,
değişken ve çatışmalı niteliğine açılan bir pencere olmasıydı.”
SİBEL ZANDİ-SAYEK
Menü
Sepete Ekle
