Bu kitap, bir söylem ve kuramsal paradigma olarak Oryantalizmin degeri ve sinirlari hakkindaki tartismalara birkaç cepheden müdahale etmek amaciyla Osmanli kadinlarinin toplumsal ve kültürel tasiyiciliklarina yönelik disiplinler arasi bir yaklasim gelistirmektedir. Kadin bakis açisi tasiyan kaynaklara odaklanmis olmasi, Oryantalizmin erkek bakis açisindan yazilan tarihlerine karsi mevcut meydan okumalara yeni bir unsur katmaktadir. Osmanli kaynaklarinin tanitilmasi, klasik Oryantalizm paradigmasinin öteki yüzünü gösteren “yerli“ kültürel tasiyiciligin bir örnegini de sunmaktadir. Bu kaynaklarin Osmanli kadinlarina ait olmasi, bunlarin toplumsal cinsiyet ve etnisitenin yarattigi farkliliklari tasiyan bir direnis pratigini dillendirmelerinden ötürü özel bir önem tasimaktadir. Bu, ne onlarin Dogululastirilmis statülerini emperyal ve toplumsal cinsiyet esitsizlikleri içinde bir “saflik“ damgasi sayarak ayricalikli kilmak, ne de toplumsal cinsiyeti homojen ya da duragan bir kategori kabul etmek anlamina gelir. Tersine, bu yazarlarin farkli etnik ve sinifsal konumlarina verilen önem, Dogulu ya da Osmanli (ya da Üçüncü Dünyali) kadin kategorisine atfedilebilecek olan her türlü tekilligin altini oyar, böylece de sömürgecilik sonrasi çagdas feminist kuramda ortaya çikan kimi Ortodoksluklari engeller. Bu bireylerin dillendirdikleri özgül toplumsal, kültürel ve siyasi-tarihsel durumlar sonucunda ortaya çikan Batili kültürel biçimlerin melez yeniden sekillendirilmesine yönelik elestirel ilgi de buna eklenir. (Tanitim Yazisindan)
Menü
Sepete Ekle
