Rilke 1923 yilinda sadece modern Alman siirinin degil, bütün modernist hareketin iki basyapitini birden vermisti: Duino Agitlari ve Orpheus’a Soneler. Duino Agitlari’na daha önce basladigini düsünecek olursak, Orpheus’a Soneler gerçek anlamda “kugunun son sarkisi”dir. Büyük bir coskuyla ve kisa bir süre içinde yazilmis olan bu soneler, kendi içinde bir bütün olusturur ve bütüncül bir okumaya ve çözümlemeye zorlar okurunu. Rilke’nin “mistik iç dünyasi”nin bütün serüveninden damitilmis sözleridir bunlar…