Modernlesmeye düsünerek karar vermis olmaktan çok maruz kaldigimiz söylenebilir; toplumumuz, modernligi ciddi olarak daha yenilerde tartismaya basladi. Ama bu tartismalarda daha çok topyekün red (fundamentalizm) ya da topyekün kabullenme (liberalizm) tavirlari hüküm sürüyor. Iste "komüniteryanizm" adi verilen düsünce akiminin en önde gelen temsilcisi Kanadali filozof Charles Taylor, bu kitabinda, hem ihtisamini hem de sefaletini gözler önüne serdigi modernligin ahlakinin ve kültürünün temellerini tartisiyor. Önce modernligin üç "sikinti"sini teshis ediyor: Bireycilik, araçsal aklin hakimiyeti ve ortak bir siyasi proje yoklugu yüzünden siyasal katilimin ve dolayisiyla özgürlügün azalmasi. Taylor, kitabin büyük bölümünü, insanin anlam ufuklarini daraltan bireyciligin temelinde yattigini düsündügü pozitif ideali tanimlamaya ayiriyor. Taylor'in "sahicilik etigi" dedigi bu ideal, kisinin kendine karsi dürüst olmasi, hayatini kendisine göre, baska kimseye öykünmeden yasamasi, yasam modelini kendi içinde bulmasi gerektigi düsüncesine dayanir. Burada, dogruyu yanlisi bilme, yani ahlak, herkesin kendi iç sesine kulak vermesinin sonucudur. Sahicilik bir özgürlük idealidir, insani kendine karsi sorumlu kilar...
Menü
Sepete Ekle
