Mizahi Türkçelestirenler içerigini gülme temelinde düsünmüs olmalilar ki, “gülmece” demisler. Bu durumda, toplumun da ayni sözcüge bagli kalarak olayi bir gülme araci olarak görmesi dogaldir. Kaldi ki salt yararcilik ilkesine daha kolayca sarilan ortalama toplum insani gülmeceyi bir eglence ya da zaman geçirme araci olarak görecektir, görmüstür de: Aziz Nesin kitaplarinin ya da karikatür dergilerinin daha çok yolculuklarda animsanmasi ve tasinmasi böyle bir gereksinmenin açik belirtisidir. Tipki bol bulmacali gazetelerin daha çok satmasi gibi. Mizahin büyük çogunlukla güldürüyor oldugu da dogrudur; buna, her toplumun kendine özgü bir “mizah anlayisi” oldugu, vb. eklenebilir… Gerçekten öyle midir? Iste bu kitapta Escarpit’nin amaci, bilimsel bir uslamlama izleyerek, mizahi kültürler ötesi, evrensel bir anayapi olarak belirlemektir.Prof. Dr. Mehmet Yalçin