Tarihsel süreç içerisinde devlet ve demokrasinin kurulmasi, önce dinseli kamusaldan, sonra kamusali özelden ayirarak gerçeklesmistir. Laiklik, Roma Hiristiyan Kültürü baglaminda, dünyevi olanin ruhani olandan ayrilmasini gerçeklestirmek için baslayan ve yavas yavas olusan bir degerler sistemidir. Ilahi yasa ve beseri yasa ayriminin kökenleri 13. yüzyila uzanmakta ise de laik devlet ifadesini, 18. yüzyilda Aydinlanma felsefesi siyasal düsüncesiyle özdeslesen aklin ilerlemesinde bulur. Demokrasi; esitlik, saydamlik ve özgürlük gibi belli sayida deger üzerinde kurulu siyasal bir bütündür. Laik toplum düzeni, bütün din ve inançtan insanlarin esit kosullarla ayni kurallara uymak durumunda bulunduklari, hiç kimseye dinsel ayricalik ve üstünlük tanimayan bir toplum düzenidir. Demokrasi, “farkli olma hakki“na dayanir. Bu hak, özgürlügün temel kuralidir. Ahlak olarak laik etik, devlet otoritesi disinda diger her tür güce ve yurttaslara bagliligi reddeder; yükümlülük sadece dogrudan insan tarafindan konulmus yasalardan kaynaklanir. Laiklik, sürekli bir demokratiklesme yöntemi olabilir. Günümüzde laiklik, belli ülkeler ve mekanlarla sinirli bir kavram olmayip, farkli dinler için farkli kitalarda gerçeklesen ve çesitlenen bir süreçtir. “Laiklik ve Demokrasi“ toplantisi, Afrika, Asya ve Avrupa’dan, felsefeci, siyaset bilimci ve hukukçulari bir araya getirerek, konunun birey, toplum ve devlet iliskisi baglaminda çok yönlü irdelenmesiyle bu önemli yapitin ortaya çikmasini saglamistir. (Arka Kapak)
Menü
Sepete Ekle
