“Annem de görmüs babami. Aglayip gözlerini perdeye silmis. O leke kaldi orada. Ortasi koyu, kenarlara gittikçe duman gibi açiliyor. Bilmiyorlar bunu. Acidan leke çikmaz. Aci zaten yerinden kalkmaz. Tas ve dagdir. Taslari üst üste dizip üzerine toprak, topraga da agaç ve zeytin, ot, böcek koyarsan dag olur. Perdeden yayildi bütün eve leke. Duvarlara kirli damar atti. Çatallarinin ucu parçalanip dagildi. Tavan doldu, damlayip halilarin üzerinde birikti. Kati kuleler oldu odalarda. Divan örtüsüne bulasti. Içi saman dolu kalip gibi sert duran yastiklarimiz kirlendi. Kostum, gördüm.”
Ahmet Büke, yeni öykü kitabi Kumrunun Gördügü’yle Can Yayinlari’nda. Büke, daha önce yayimlanan kitaplariyla edebiyat dünyasinin begenisini kazanmis, kendi sesini, çizgisini oturtmus bir öykücü. Yapitlarinda kendine özgü, akici, siirli, esprilerle dolu bir dil kullaniyor; yakindan tanidigi, iyi bildigi çevrelerin hikâyelerini anlatiyor. Bu güzel öyküleri okurken samimi, kendi halinde yasayan insanlarin sesini duyacaksiniz.-