Kül Ezgileri

“Dağ başlarında çıldıran safkan bir rüzgâr çığlığı bu,
Yüreğimi omuzlayan acılar ustalığında
Ufukları bekliyorum papatya çiçekleriyle,
Yüreğimdeki küllenmiş sevda iffetleriyle...
Dehşetler anımsayan aklımda bir tek aşka yer kalmış
Can yorgunluğuma hançerler çeken muazzam eller gerçekliği
Gül kokuları üfleyen hayal güzelliği aklıma
Damla damla ter gibi dökülüyor bütün güzel yüzler
Köksüz günlere,
Köklü çiçekler ekiyorum kalbimle.

Unuttum bütün zor zamanların ölüm korkusunu
Usul bir azap sızısı vurunca yüreğime
Aşka uyarladım sevinç saatlerinin kurgusunu.”