Günümüz Türkiye’sinde, özellikle Islami ilimler sahasinda “metni anlama ve yorumlama sanati olarak hermenötik” en popüler kavramlardan bir tanesidir. Bu konuda telif ya da tercüme düzeyinde çok yogun bir çabanin oldugunu gözlemlemekteyiz. Iste elinizdeki eser de bu yöndeki girisimlere mütevazi bir katki olmaya adaydir. Bu çalismanin temel hedefi, metinle okur arasindaki iliskinin mahiyetine farkli bir açidan isik tutabilmektir. Çagdas felsefedeki birçok egilim, klasik bakis açisinin tersine okur yanlisidir. Iste bu noktada bizim asil sorunumuz, bu iki bakis açisinin es zamanli olarak ne derece isletilebilecegine dönüktür. Özellikle de, “tek yanli diyetten kaynaklanan” asiriliklar karsisinda, -her ne kadar itici bir terim olarak görünse de- arayi bulmak mümkün müdür?